บทที่ 49 โดนดุ
ทีมงานมุ่งหน้าไปที่สถานที่ถ่ายทำเป็นกลุ่มๆ โดยมีการจองห้องพักไว้ล่วงหน้าแล้ว พอไปถึงก็พักผ่อนเล็กน้อย ก่อนจะโดนผู้กำกับเร่งให้กลับไปทำงาน
เมื่อเผยอิงไปถึงโรงแรมก็โทรหาซ่งหนานชวน พูดคุยกันสั้นๆ ไม่ทันแม้จะได้เก็บของก็โดนผู้กำกับตามตัวไปที่สถานที่ถ่ายทำแล้ว
เมื่อการถ่ายทำเริ่มขึ้น จู่ๆ ทุกคน ก็พบว่า……..จักรพรรดิโม่นั้นพาภรรยามาด้วย!
จักรพรรดิโม่แต่งงานมาสองปีแล้ว แต่ก็ยังมีแฟนคลับสนใจเรื่องราวของพวกเขาอยู่ และมากกว่าครึ่งของทีมงานนั้นก็ยังเป็นแฟนคลับของเขาด้วย
อวี้ไค่เจ๋อมองไปที่โม่เจิ้นและภรรยาที่กำลังคุยกันอยู่ ก่อนเดาะลิ้นพูด “มิน่าล่ะตอนผู้กำกับถาม เขาถึงบอกว่าเขาไม่มีปัญหาอะไร พาภรรยามาด้วยแบบนี้ย่อมไม่มีปัญหาแน่ๆ”
นี่เป็นครั้งแรกของเผยอิงที่ได้เห็นภรรยาของโม่เจิ้นเลยมองไปทางพวกเขาอย่างสนใจ “ถ้าเธอจะมาด้วยก็ไม่แปลกหรอก ภรรยาเขาเคยเป็นผู้ช่วยมาก่อนนี่นา”
เนื่องจาก “ผู้ช่วย” คนนี้ได้แต่งงานกับจักรพรรดิโม่ ทั้งประเทศเลยลุกฮือด้วยกระแส “ผู้ช่วย” ไปด้วย
“อ๊ะ ดูเหมือนพวกเขากำลังถ่ายรูปกันอยู่นะ” เผยอิงสังเกตุการณ์อย่างสนอกสนใจในขณะโม่เจิ้นยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปภรรยาตนเอง
“ทำไมพวกเขาไม่ถ่ายด้วยกันล่ะ” เธอสงสัย
อวี้ไค่เจ๋อตอบ “ใครจะไปรู้ ว่าแต่ทำไมพวกเราไม่ถ่ายรูปด้วยกันบ้างล่ะ”
“ถ่ายรูปเรอะ? เตรียมตัวถ่ายทำเหอะ!” ผู้กำกับจ้าวส่งเสียงตวาดอวี้ไค่เจ๋อขณะที่เขาเดินผ่านไป
อวี้ไค่เจ๋อ “….”
ตะโกนใส่เขาแบบนี้จะมีประโยชน์ตรงไหน ถ้าใจกล้าพอ คุณก็ควรไปตวาดโม่เจิ้นเถอะ
ผู้กำกับจ้าวรอโม่เจิ้นถ่ายรูปภรรยาจนเสร็จก่อนเรียกทีมงานให้เริ่มถ่ายทำ วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวมาก เผยอิงที่อยู่ข้างนอกทั้งวันจนรู้สึกเหมือนจะเป็นลมแดด พอได้เวลาพักคุณนายโม่ก็ส่งน้ำแร่เย็นจัดให้ทีมงานทุกคน
“ขอบคุณค่ะ” เผยอิงได้โอกาสเห็นหน้าเธอชัดๆ ก็ตอนที่เธอส่งน้ำให้นี่แหละ
ภรรยาโม่เจิ้นนั้นผมยาวสลวย มีรอยยิ้มอ่อนหวาน ดูน่ารัก เครื่องหน้างดงาม จนไม่น่าแปลกใจที่นิตยสารที่ไม่มีชื่อนั้นคอยตามตื้อเธอให้ไปเป็นนางแบบให้
อ้อ ไม่ใช่สิ ต้องเป็น ไม่น่าแปลกใจสักนิดที่แม้แต่จักรพรรดิโม่ยังยอมโดนผูกเชือกล่ามไว้
หลังจากไปแจกน้ำจนครบทุกคนแล้วคุณนายโม่ก็กลับไปข้างกายจักรพรรดิโม่ที่ทำหน้านิ่วเล็กๆ ก่อนพูดอะไรกับเธอ เธอทำแก้มป่องก่อนส่งน้ำให้เขาทั้งรอยยิ้ม โม่เจิ้นรับขวดน้ำมาก่อนลูบหัวเธอเบาๆ
…นี่มันท่าลูบหัวในตำนาน! เผยอิงถอนสายตากลับมา ฉากนี้สามารถทำให้ทุกคนรอบๆ ตาบอดได้เลย
เผยอิงจิบน้ำที่พึ่งได้รับมา ก่อนงัดโทรศัพท์ออกมาเช็คเว่ยป๋อ เพื่อทำให้ตัวเองผ่อนคลาย
ใครจะรู้ว่าจักรพรรดิโม่ทำให้เว่ยป๋อกลายเป็นนรกสุดแสนซาดิสไปเสียแล้ว
เวลา 9.33 น. จักรพรรดิบางคนที่ใช้แซ่โม่ โพสว่า
[โม่เจิ้น] (ทางการ)
วันนี้อากาศดี แถมทิวทัศน์ก็สวยงามมาก (รูป)
เขาลงรูปตัวเอง น่าจะเป็นหนึ่งในรูปที่ภรรยาเขาเป็นคนถ่ายให้ ในรูปนั้นไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ชาวเน็ตที่ติดตามทั้งเขาและภรรยาก็ค้นพบอะไรบางอย่าง
ณ เวลาเดียวกัน เวลา 9.33 น. ภรรยาของจักรพรรดิบางคนที่ใช้แซ่โม่ ก็โพสว่า
[ต้าหลี่ที่ไม่ต้าหลี่[1]] วันนี้อากาศดี แถมทิวทัศน์ก็สวยงามมาก (รูป)
โพสเวลาเดียวกัน เนื้อหาเหมือนกัน แม้แต่รูปยังถ่ายในสถานที่เดียวกัน มุมเดียวกัน ท่าเดียวกัน – สิ่งเดียวที่แตกต่างกันนั้นคือคนในรูปเท่านั้น!
เผยอิง “….”
เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมจักรพรรดิโม่ถึงไม่ได้ถ่ายรูปคู่ นี่มันซาดิสขั้นเทพชัดๆ
ซาดิสจนทุกคนต้องขายหน้ากับความด้อยกว่า…
เผยอิงเปิดอ่านความเห็นบทความจากแอคเคาท์เรื่องซุบซิบชื่อดังจับรูปทั้งคู่มาโพสด้วยกัน
“เรื่องทรมานหมา[2]เนี่ย ต้องยกให้จักรพรรดิโม่เลย”
“คู่รักซาดิส ติงเมิ่งกับท่านขุนนางเฉียวอี้เฉิน[3] กำลังแสดงความไม่พอใจอยู่”
“โดนยัดอาหารหมาเย็นชืดเข้าปากซะแล้ว (หัวเราะจนน้ำตาไหล)
“ฉันกินอาหารหมายี่ห้อโม่มาสองปี จนน้ำหนักขึ้นมาห้าสิบโลแล้ว :)”
“เว่ยป๋อมีชุดคู่รักตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย (บาย)”
“คนดังสมัยนี้เนี่ย……. ไม่ยอมทำงานทำการ แต่ยุ่งกับการทรมานหมาทั้งวัน (ยิ้ม)”
“เผยอิงจ๋า เผยเผย ซีอีโอซ่งของเธออยู่ไหน อย่ายอมแพ้เขานะ!!”
เผยอิง “….”
หลังจากที่สื่อต่างๆ ค้นพบว่าจักรพรรดิโม่กับภรรยาไปถ่ายทำภาพยนตร์ด้วยกัน ก็มีนักข่าวยกขบวนกันมาห้อมล้อมสถานที่ถ่ายทำทุกวัน หวังว่าจะได้ข่าวทรมานจิตใจแฟนคลับกลับไปบ้าง
ชาวเน็ตที่ชื่นชมการกระทำอันกล้าหาญนี้ตั้งชื่อเล่นให้นักข่าวพวกนี้ว่า “นักข่าวสงคราม”
หลังจากรายงานข่าวเกี่ยวกับจักรพรรดิโม่มาหลายวัน นักข่าวบางคนก็เบนเข็มมาสร้างข่าวใหญ่แทน
“การร่วมงานกันครั้งที่สองของเผยอิงและอวี้ไค่เจ๋อ! ทำไมคุณชายอวี้ถึงคอยดูแลเป็นพิเศษกันแน่”
บทความนี้ยกให้เผยอิงกับอวี้ไค่เจ๋อเป็นตัวเอกแทนคุณและคุณนายโม่ โดยระบุว่าเป็นการการร่วมงานกันครั้งที่สองของทั้งคู่ ประกอบกับการที่อวี้ไค่เจ๋อดูแลเอาใจใส่เผยอิงเป็นพิเศษ คอยหยิบอาหารกลางวันและน้ำ นี่แสดงว่าเขามีความรู้สึกดีๆ ให้เธออยู่
ท้ายบทความนั้นมีรูปสองสามรูปที่เขาไปรับน้ำกับอาหารให้เธอ
ท่ามกลางข่าวทรมานหมาโสดของคู่รักโม่ บทความนี้ก็เป็นที่สนใจของชาวเน็ต
“เผยเผยของฉันโดนเล่นงานอีกแล้ว น่าหงุดหงิดชะมัด :)”
“แค่ไปหยิบอาหารกล่องให้เฉยๆ ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ไปได้ นักข่าวคนนี้ต้องเหงาและว่างสุดๆ ไปเลย (ยิ้ม)”
“กอดไว้แน่นๆ นะ คุณชายโม่ ต้องใช้เวลานอกบ้านให้คุ้มค่าที่สุด (ชั่วร้าย)”
“นี่ซีอีโอซ่งยังไม่ได้ออนเว่ยป๋อใช่ไหม อย่าลืมว่าเขาฟ้องบริษัทสื่อไปหนหนึ่งแล้ว พวกนายกำลังเล่นกับไฟอยู่นะ (ยิ้ม)”
“พอได้แล้ว ความรู้สึกอะไรกัน เจ๋อเจ๋อของฉันไม่เคยคบกับเผยอิงมาก่อนนะ พวกนายแน่ใจเหรอว่าเผยอิงน่ะไม่ใช่คนเริ่มก่อนน่ะ”
“อีโก้ใหญ่จังนะเธออ่ะ ที่กล้าบอกว่าเผยของฉันเป็นคนเริ่มน่ะ ฉันแน่ใจว่าเผยของฉันน่ะเป็นนางเอกในเรื่องนักแสดงนะ ส่วนเจ๋อของเธอน่ะเป็นแค่ตัวประกอบ (แคะขี้มูก)”
“เอาล่ะพวกเรา ไปกันเถอะ ผลสรุปเรียบร้อยแล้ว; นักข่าวคนเนี้ยอ่ะ โง่สุดๆ”
พอซ่งหนานชวนที่กำลังรู้สึกแย่เพราะเผยอิงต้องออกไปถ่ายทำนอกสถานที่นั้น เห็นข่าวนี้ก็หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
เขาคว้าโทรศัพท์จากบนโต๊ะขึ้นมาโทรหาเผยอิง แต่เผยอิงยังถ่ายหนังอยู่ ผู้ช่วยเลยเป็นคนรับแทน พอเธอเห็น “ไอ้เลวซ่ง” บนหน้าจอก็อึ้งไปชั่วครู่ ก่อนรับสายด้วยน้ำเสียงให้เกียรติ “ซีอีโอซ่งคะ สวัสดีค่ะ”
เมื่อซ่งหนานชวนได้ยินเสียงที่ไม่ใช่เสียงเผยอิงก็สะดุ้งไปเล็กน้อย ก่อนถาม “เผยซิวจ้วนไปไหนล่ะ”
ผู้ช่วยตอบ “คุณเผยยังถ่ายทำอยู่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าสะดวกฉันจะส่งต่อข้อความให้คุณค่ะ”
ซ่งหนานชวนนิ่วหน้าพูด “เมื่อไหร่เธอจะถ่ายเสร็จล่ะ”
ผู้ช่วยตอบ “ฉันเองก็ไม่แน่ใจค่ะ นั่นขึ้นอยู่กับผู้กำกับ”
ซ่งหนานชวน “….”
เขาแน่ใจอย่างหนึ่งว่า เขาจะไม่ลงทุนกับโครงการของผู้กำกับจ้าวอีกแน่ๆ! และยังจะห้ามไม่ให้คนอื่นลงทุนด้วย!
เขาวางสาย ก่อนนั่งหน้าบูดอยู่ในห้องทำงาน
ดูเหมือนผู้กำกับจ้าวจะรับรู้ได้ถึงความแค้นของเขา เพราะหลังจากถ่ายฉากนี้เสร็จเขาก็ปล่อยให้ทุกคนไปพักตั้งสิบนาที เผยอิงกลับมาที่พักผ่อน ก่อนผู้ช่วยจะส่งมือถือให้ “ซีอีโอซ่งพึ่งโทรเข้ามาค่ะ ฟังดูเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
เผยอิงสะดุ้งเล็กๆ พยักหน้าก่อนรับโทรศัพท์มาพลางพูด “จ้ะ เข้าใจแล้ว”
ขณะที่ผู้ช่วยสาวมองเผยอิงเดินหลบไปข้างๆ ก็อดคิดไม่ได้ “ไอ้เลวซ่งกับเผยซิวจ้วน…” เธอเคยคิดว่าเรื่องราวความรักของพวกเขาน่ะเป็นเหมือนนิยายรักแนวซีอีโอพวกนั้น ไม่เคยคิดเลยว่าที่แท้จะเป็นนิยายรักบ้านนอกแบบนี้[4]”
เผยอิงเดินออกไปหาที่เงียบๆ เพื่อโทรหาซ่งหนานชวน แค่กริ๊งเดียวอีกฝ่ายก็รับแล้ว “เผยซิวจ้วน ระหว่างเธอกับอวี้ไค่เจ๋อน่ะเกิดอะไรขึ้น”
เผยอิงถามแบบงงๆ “คุณหมายถึงอะไรน่ะ”
“ไม่เห็นข่าวเหรอไง ในเว่ยป๋อน่ะเต็มไปหมด!”
เผยอิงถ่ายทำตลอดทั้งเช้า ไม่มีเวลาเช็คเว่ยป๋อสักนิด เลยได้แต่ถาม “คราวนี้พวกเขาเขียนอะไรอีกเหรอคะ”
“พวกเขาบอกว่า อวึ้ไค่เจ๋อน่ะ ยังมีความรู้สึกให้เธออยู่ ดูแลเอาใจใส่เธออย่างดี คอยส่งข้าวส่งน้ำให้เธอตลอด”
พอได้ยินเผยอิงก็เงียบไปครู่หนึ่ง นักเขียนพวกนี้โดนสูบความคิดสร้างสรรค์ไปหมดแล้วเหรอไง เรื่องแค่นี้ก็เขียนออกมาได้”
ทำไมพวกเขาไม่เขียนเรื่องจักรพรรดิโม่ที่ขยันโปรยอาหารหมาแบบสุดๆ บ้างล่ะ
เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนอธิบายกับซ่งหนานชวน “เขาก็หยิบข้าวหยิบน้ำมาให้ฉันพร้อมกับของเขาเองนั่นแหละ ไม่ต้องใช้แรงอะไรเพิ่มเลยสักนิด”
“ไม่ต้องใช้แรงอะไรกัน ไม่กลัวเลยเหรอว่าเขาจะวางยาในน้ำเธอน่ะ”
“….” เผยอิงเงียบไปอีกครู่หนึ่งก่อนพูด “เอาล่ะ คราวหน้าฉันจะไม่รับของที่เอามามาให้ล่ะกัน” ‘
“นอกจากไม่รับแล้ว เธอต้องด่าเขาเรื่องนี้ด้วย”
“…ตกลง ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”
เมื่อซ่งหนานชวนได้ยินคำตอบอย่างเชื่อฟังจากเผยอิง ก็สงบลง “เมื่อไหร่เธอจะกลับบ้านสักที่ นี่มันห้าวันแล้วนะ”
“อืมมม์… พวกเราคงจะอยู่ที่นี่อีกหลายวันค่ะ”
“ตกลงมันกี่วันกันแน่ เธอบอกว่าจะไปแค่อาทิตย์เดียวไม่ใช่เหรอ เลื่อนอีกแล้ว?”
“เฮ้อ ที่จริงฉันไม่ใช่คนตัดสินใจเรื่องนี้นะคะ มันขึ้นอยู่กับกระบวนการการถ่ายทำว่าเร็วแค่ไหนน่ะค่ะ”
“หรือเป็นเพราะว่าอวี้ไค่เจ๋อเป็นตัวถ่วงทุกคนอยู่กันแน่ แทนที่จะตั้งใจถ่ายทำดีๆ กลับมาคอยส่งข้าวส่งน้ำให้คนอื่น ถ้าเขาชอบอาหารกล่องขนาดนี้ น่าจะเปลี่ยนอาชีพไปขายอาหารกล่องซะ!”
เผยอิง “….”
ฟังดูแล้ว ซีอีโอซ่งน่ะโมโหมากเลยล่ะ
“ทั้งหมดนี้ น่าจะใช้เวลาไม่เกินสิบวัน ก็น่าจะกลับได้แล้วค่ะ”
ซ่งหนานชวนหน้านิ่วต่อ “งั้นฉันต้องทนแบบนี้ไปอีกห้าวันเหรอ”
“อืมม์…”
เผยอิงที่มียังมีเรื่องจะพูดต่อ แต่ผู้ช่วยเธอเรียกเสียแล้ว “เผยเผย ผู้กำกับกำลังเรียกคุณอยู่น่ะค่ะ.
เผยอิงพยักหน้าให้เธอว่าได้ยินแล้ว ก่อนรีบจบการสนทนากับซ่งหนานชวน “ผู้กำกับเรียกฉันแล้วค่ะ ต้องไปแล้วนะคะ ไว้ฉันจะโทรหานะคะ”
ก่อนวางสายไป ซ่งหนานชวนที่ได้ยินสายถูกตัดไปก็หน้าบึ้งกว่าเดิม
หึ เผยซิวจ้วน ตอนนี้เธอกล้าวางสายใส่ฉันแล้วเหรอ
เขาโยนมือถือทิ้งไว้บนโต๊ะ ก่อนใช้สายภายในกดหาเซียวจาง “ยกเลิกการประชุมทั้งหมดของวันนี้ ฉันจะไปเมือง H”
เซียวจาง “…ครับ ซีอีโอซ่ง”
เมือง H คือสถานที่ถ่ายทำปัจจุบันของเหล่าทีมงานของเรื่อง ‘นักแสดง’ พอซ่งหนานชวนมาถึงสถานที่ถ่ายทำนั้นก็พบว่า ทางเข้านั้นมีแต่รถจำนวนหลายแถวห้อมล้อมอยู่ จนหน่วยรักษาความปลอดภัยต้องออกมากันประตูไว้เพื่อรักษาความสงบ
“ดูเหมือนจะมีทั้งนักข่าวและแฟนคลับเลยครับ” เซียวจางอธิบายหลังจากเหลือบตามองภายนอกหน้าต่าง
ซ่งหนานชวนไม่สนใจ แค่ต้องการให้รถตัวเองเข้าไปข้างในได้เร็วที่สุด “ตรงเข้าไปข้างในเลย บอกรปภ.ให้เปิดประตูด้วย”
“ครับ”
รภป. นั้นย่อมไม่กล้าหือกับผู้ลงทุนหลักของยูนิเวิร์สอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อรถสุดหรูของเขาแล่นผ่านเข้าไปข้างใน เหล่านักข่าวและแฟนคลับย่อมรู้ว่า ต้องเป็นคนใหญ่โตสักคนแน่ๆ
และเมื่อรถผ่านเข้าไปข้างในแล้ว นักข่าวคนหนึ่งก็ร้องออกมาว่า “อ๊ะ ฉันนึกออกแล้ว นั่นมันรถซ่งหนานชวนนี่”
นักข่าวอีกคนพ่น “เขามาเยี่ยมเผยอิงงั้นเหรอ ทำไมไม่พูดเร็วกว่านี้ล่ะ ฉันไม่ได้ถ่ายเลยสักรูป”
“ฮ่าๆๆๆๆ ฉันถ่ายได้รูปหนึ่ง~”
“….”
หลังจากผ่านหน่วยรักษาความปลอดภัยมาแล้ว หนทางก็ราบเรียบขึ้นมาก คนขับหาที่จอดรถ และซ่งหนานชวนก็เปิดประตู ก้าวลงมา
เขาเห็นกลุ่มคนมากมายข้างหน้า และก็กล้องที่กำลังห้อมล้อมพวกเขาอยู่ เผยอิงกับโม่เจิ้นยืนอยู่ตรงกลาง กำลังโต้ตอบบทสนทนากันอยู่
เซียวจางที่ตัวสั่นระริกเดินตามหลังซ่งหนานชวนไป ดูท่าทางแล้ว ซ่งหนานชวนพกความโกรธมาเต็มพิกัด เตรียมพร้อมลงโทษใครสักนิด ถ้าเขาทะเลาะกับเผยอิงต่อหน้าคนมากมายตรงนี้ ต้องได้ลงพาดหัวหน้าหนึ่งอีกแน่
เมื่อซ่งหนานชวนเข้าไปใกล้กว่าเดิม ก็ได้ยินผู้กำกับพูดกับเผยอิงว่า “เผยอิง เกิดอะไรขึ้นน่ะ บทง่ายๆแบบนี้ เธอยังพลาดได้อีก สองสามวันก่อนฉันชมเธอนิดหน่อย จนเธอเหลิงไปหมดแล้วเหรอไง เธอต้องขอบคุณที่อาจารย์ซิงซินน่ะยุ่งกับงานแต่งจนมาดูไม่ได้นะ ถ้าเขาเห็นการแสดงห่วยๆแบบนี้ของเธอ ต้องโมโหจนปลดเธอออกจากหนังแน่ๆ”
เผยอิง “….”
ผู้กำกับอาละวาดแบบนี้เป็นหนที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ของวัน จนทุกคนชินเสียแล้ว โม่เจิ้นตบไหล่เผยอิงเพื่อบอกว่าอย่าเก็บมาใส่ใจ
เผยอิงเองก็ไม่คิดอะไร แต่ซ่งหนานชวนผู้ที่พึ่งมาถึงคงไม่คิดแบบนั้น
ผู้กำกับจ้าวคนนี้โมโหร้ายจริงๆ เขาเคยได้ยินเผยอิงพูดถึงบ้าง แต่ที่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นกับตา เขาโมโหจนเหมือนไฟจะลุกไหม้ไปทั้งตัว
เขาไม่กล้าด่าผู้หญิงของตัวเองสักคำด้วยซ้ำ แต่คนนอกกลับดุด่าเธอแบบนี้?
ซ่งหนานชวนเดินไปทางนั้นด้วยใบหน้าบึ้งตึง เผยอิงที่เห็นเขา ก็ชะงัก “ชวนชวนคะ คุณมาทำอะไรที่นี่”
ซ่งหนานชวนไม่ตอบเธอ แต่จับจ้องไปที่ผู้กำกับ “ผู้กำกับจ้าว คุณสามารถบอกได้ว่าการแสดงของเผยอิงน่ะขาดตตกบกพร่องไปตรงไหน แต่คุณจะด่าเธอเหมือนผมตายไปแล้วแบบนี้น่ะเหรอ”
เผยอิงที่เห็นซ่งหนานชวนจะเปิดศึกกับผู้กำกับทันทีที่มาถึงก็รีบเข้าไปดึงชายเสื้อเขา กระซิบ “วันนี้ผู้กำกับแค่อารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย ปล่อยเขาตะโกนไปเถอะค่ะ”
ซ่งหนานชวนเย้ย “อารมณ์ไม่ดี? แค่อารมณ์ไม่ดีก็ตะโกนใส่ใครก็ได้ตามใจได้งั้นเหรอ ไปตะโกนใส่คนที่ทำให้ตัวเองอารมณ์ไม่ดีสิ จะมาโมโหใส่เผยอิงทำไมล่ะ”
ทีมงานทั้งทีมเงียบกริบ ผู้กำกับกับซ่งหนานชวนยืนประจันหน้ากัน ผู้กำกับจู่ๆ ก็ตะโกนออกมา “พักครึ่งชั่วโมง”
เขาหันหลังและเดินออกไปแบบไม่หันมาอีกเลย ผู้ช่วยผู้กำกับรีบวิ่งตามไป ก่อนที่ทีมงานจะเริ่มกระซิบกระซาบกันเอง
เผยอิงพาซ่งหนานชวนมาตรงมุมพักผ่อนก่อนถาม “ทำไมจู่ๆถึงโผล่มานี่ได้คะ”
ซ่งหนานชวนตอบ “ในเมื่อเธอไม่ยอมกลับบ้าน ฉันเลยมาหาเธอไง”
“….” เผยอิงสำลักก่อนพูด “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ยอมกลับนะคะ คุณก็เห็นนี่ เวลาผู้กำกับเป็นแบบนี้ การถ่ายทำก็ไม่ไปถึงไหนสักที”
ซ่งหนานชวนนิ่วหน้าเมื่อได้ยินชื่อผู้กำกับจ้าว “เขาเป็นอะไรน่ะ กินยาผิดมาเหรอไง”
เผยอิงยักไหล่ “ไม่รู้สิคะ เขาแป็นแบบนี้ตั้งแต่เช้าแล้ว สงสัยหุ้นที่ซื้อไว้จะตกอีกมั้ง”
ซ่งหนานชวน “….”
เซียวจางที่มองคู่รักที่เถียงกันอย่างมีความสุขแล้วก็ถอนหายใจโล่งอก ซีอีโอซ่งดูเหมือนจะลืมจุดประสงค์ในการมาที่นี่ไปแล้ว
สำหรับซีอีโอซ่งแล้ว เผยอิงนั้นเป็นเสมือนแตงโมแช่เย็นในฤดูร้อนอันแผดเผา
สิบนาทีผ่านไป ผู้กำกับและผู้ช่วยผู้กำกับก็กลับมา ผู้กำกับเดินตรงมาทางจุดพักผ่อนของเผยอิง พูดอย่างเหนื่อยๆ “ผมขอโทษนะ ภรรยาผมจู่ๆก็บอกว่าจะขอหย่า ก็เลย…..”
เมื่อเผยอิงได้ยินเรื่องซุบซิบแบบนี้โดยไม่ตั้งใจ สมองก็ว่างเปล่าทันที คิ้วซ่งหนานชวนขมวดเข้าหากัน เงยหน้าไปมองผู้กำกับ “การไม่กลับบ้านนานๆ แบบนี้ย่อมส่งผลต่อความสัมพันธ์อยู่แล้ว”
ผู้กำกับงัดบุหรี่ออกมา ตั้งท่าจะสูบ แต่ซ่งหนานชวนคว้ามันออกจากมือเขา “เผยอิงไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ อย่าสูบบุหรี่ตรงนี้สิครับ”
ผู้กำกับ “….”
พระเจ้า ตอนนี้ภรรยาอยากจะหย่ากับเขา แต่ตัวเขาเองกลับโดนห้อมล้อมด้วยคู่รักหวานแหววแบบนี้ มีผู้กำกับคนไหนจะซวยไปกว่านี้ไหมเนี่ย
ซ่งหนานชวนที่แย่งบุหรี่ไป ส่งอมยิ้มที่หยิบมาจากเซียวจางให้ “กินนี่สิครับ ดีต่อสุขภาพมากกว่า แถมอร่อยด้วย”
ผู้กำกับ “….”
เขารับอมยิ้มรสแตงโมมาใส่ปาก ซ่งหนานชวนตบหลังเขาเอ่ย “กระบวนการหย่าน่ะไม่ได้ทำได้ทันทีทันควันหรอก รีบๆ ถ่ายทำให้เสร็จ ปล่อยทีมงานไปหยุดพักผ่อน แล้วกลับบ้านไปง้อภรรยาคุณซะ”
ผู้กำกับดูดอมยิ้มอยู่พักนึง ก่อนพยักหน้า ริมฝีปากซ่งหนานชวนโค้งขึ้น “เอาล่ะ เรื่องก็จบแล้ว วันนี้ทุกคนทำงานหนักกันมาก คืนนี้ผมจะเลี้ยงข้าวทีมงานเอง!”
[1] ต้าตัวแรกแปลว่าใหญ่ หลี่นั้นเป็นแซ่ ส่วนต้าหลี่ตัวที่สองนั้นแปลว่ากระตือรือร้น เป็นคำพ้องเสียงค่ะ สรุปได้ว่าหลี่ตัวโตที่ไม่มีแรงนั่นเอง
[2] หมาในที่นี้หมายถึงคนโสดค่ะ เรื่องทรมานหมานี่แปลว่าหวานออกสื่อจนคนโสดต้องอิจฉา
[3] ติงเมิ่งกับเฉียวอี้เฉินมาจากเรื่องสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารักค่ะ คู่นี้ก็หวานออกสื่อกันตลอดเหมือนกัน
[4] นิยายรักแนวซีอีโอ สไตล์หนุ่มเย็นชา บ้าอำนาจ เอาเงินฟาดหัวอะไรพวกนี้ค่ะ ส่วนที่ว่าชาวบ้าน เพราะโกว่ตัน แปลตรงตัวว่าไข่หมา เป็นชื่อเชยๆ ที่แถบชนบทนิยมตั้งค่ะ เพราะเหมือนเป็นธรรมเนียมว่า ตั้งชื่อเชยๆ ประหลาดๆ แล้วจะทำให้เด็กเลี้ยงง่าย เหมือนชื่อ ไอ้ไข่นุ้ย ของไทย นอกจากนี้ยังเป็นชื่อเล่นที่คนรักชอบเรียกกัน เหมือนที่เรียกแฟนว่า อิอ้วน อิดำ อิหมี ประมาณนั้นค่ะ ส่วนเผยซิวจ้วน ก็เป็นชื่อเชยๆ เหมือนกัน ถ้าเทียบกับไทยน่าจะคล้ายๆกับ สมหญิง อะไรประมาณนี้ค่ะ
lilwhiteusagi 